In de herfst is het heerlijk om naar buiten te gaan, zeker als de zon zacht is en alles zo mooi gekleurd is. Hoe zou het zijn als je 93 jaar oud bent en je kunt nog lekker op eigen benen naar buiten?
Ik werd uitgenodigd om van Sjaantje, 93 jaar oud, een mooi portret te maken, nu ze nog leeft. Al lijkt het op deze website dat ik enkel afscheidsreportages maak, maar niets is minder waar. Ik ben een geweldige fotograaf en leg ook graag andere dingen vast, zolang het maar om mensen gaat en hun verhaal. Oftewel de liefde van onze naasten.
Samen met Josien, Sjaantje’s oudste dochter, ging ik op bezoek bij deze oude maar zeer fitte dame. Eerst heerlijk koffie met iets lekkers en even babbelen. Sjaantje praat met dankbaarheid over haar eigen leven, nu ze 93 jaar oud is; “Ja, ik heb een mooi leven gehad. Een hele lieve man en drie prachtige kinderen. Die zijn allemaal groot en goed terecht gekomen. We hadden een fijne plek om te wonen op de boerderij in Veghel“. Een foto van de boerderij prijkt op verschillende plekken in huis. Maar ook mooie ‘oude’ spullen uit de keuken en andere delen van de boerderij hebben in haar appartement een plekje gevonden. Veel foto’s van haar directe familie, zoals de kinderen en de kleinkinderen hangen aan de muur of staan op tafeltjes, op randjes, of in de kast. Het is een gezellige woonkamer vol herinneringen.
Bidprentje
Dat ik foto’s kom nemen vindt ze wel goed hoor, maar ze vindt het ook best grappig: wie wil er nu een foto van een vrouw met ‘ouw vel’? Ze moet er soms hard om lachen, wanneer ik de lens op haar richt. “Ik wil geen foto op het bidprentje.”, geeft ze al jaren aan, volgens dochter Josien. Alhoewel ze later daar op terugkomt tijdens onze wandeling. Want; “Ach dan ben ik er toch niet meer. Als jullie dat willen doen, dan doe je dat maar”.
Ik vertel dat het anders moeilijk was voor ons; om van onze moeder Rikie een geschikte en recente foto te vinden toen ze overleden was. “-Zo gek is het toch niet, om te weten dat er nog een mooie portretfoto van je gemaakt wordt die vrij recent is? Trouwens dat is niet de reden dat ik een foto kom nemen. Je mag trots zijn dat je zo’n rijk en gezond leven hebt op deze leeftijd. Juist dat leggen we vast. Kijk je hier eens lopen!”, moedig ik haar aan.
“Zonder rollater zou ik het niet kunnen. En ik loop hardstikke scheef. Ik beweeg misschien niet voldoende, maar ja als je oud bent kun je ook niet meer alles… Als ik maar geen 100 jaar oud wordt.” Sjaantje staat niet graag in de belangstelling, dat is nu wel duidelijk. Toen ze 90 jaar werd is er een flink feest gevierd, dat vond ze voldoende. Ze heeft al vele mensen verloren, die zelfs vele jaren jonger zijn/waren dan zij. “Dat ze mij maar komen halen, vader zit immers al lang te wachten. Het is toch gek dat de besten eerder gaan.”, zijn zinnen die ik krijg te horen vandaag. Ik vind het grappig hoe ze meer denkt aan anderen en het lijkt soms alsof ze zichzelf bijna niet gunt om nu nog in leven te zijn. Terwijl ze wel degelijk geniet van het leven, ze kan de dingen relativeren en ze zegt niet bang te zijn voor de dood. We lachen soms uitbundig. Ik vind haar een heerlijk mens, ontzettend hartelijk en lief. Het vieren van de herinneringen is zo geweldig.
Bijzonder mens
Sjaantje heeft een bijzondere stijl qua kleding betreft. Ze draagt mooie stoffen met heldere kleuren en houdt niet van oubollige dingen. Ik vind het prachtig. Sieraden draagt ze niet uitbundig maar weloverwogen. Ik vraag haar waarom ze drie ringen aan haar ringvinger heeft. “Oh, dat is een mooi verhaal”, zegt ze. “Deze is van mijn man, zijn trouwring, deze trouwring is van mij en deze is de beschermengel van die twee, want anders glijden ze eraf”. Dan lacht ze weer zo hartelijk.
Dank Sjaantje, voor deze leuke middag en fijne wandeling.
Heb je ook zo genoten van deze ‘oude’ dame? Ik nodig je uit een reactie te geven op dit verhaal. Wie weet ken je wel iemand met wie je ook graag samen herinneringen wil ophalen, en die hoeft niet per se al 93 jaar oud te zijn!
Met een camera erbij is dat toch altijd weer anders… en wellicht een hele mooie herinnering.
Geef je reactie in het veld hieronder.
Ja, dat is mijn moeder! Wat kan ze lachen en wat is het een fantastisch mens.”Laat vader nog maar even wachten”, zeg ik altijd. Wij kunnen je nog lang niet missen. Bedankt Boukje, voor dit mooie portret.
Wat een mooi verhaal!
Prachtige foto’s ook, niet alleen voor later maar ook voor Sjaantje op dit moment.
Boukje, het is een mooie reportage die je gemaakt hebt. Ik heb het gevoel dat je het heel integer hebt gedaan. Eerlijk gezegd stond ik wat afwijzend tegenover afscheidsfotografie.
Maar dit portret van deze lieve vrouw heeft mijn gedachten daarover veranderd. Het zijn heel mooie opnames en de teksten daarbij hebben mij ontroerd. Dit moet een heel bijzondere vrouw/moeder zijn.
Ik associeerde het maken van afscheidsfoto’s met foto’s bv bij een trouwfeest.
Ook denk ik dat mensen het dan zo definitief vinden, zo van nu gaan we foto’s maken en dat zijn dan de laatste foto’s. Men ontkent het eigenlijk liever. Men stopt het weg. Het is niet zo vrolijk en dan denken we daar liever niet aan. We willen die persoon niet kwijt. En er zeker niet aan meewerken en daar lijkt het misschien wel een beetje op voor sommigen.
Inmiddels denk ik er anders over.
Je foto’s zijn heel mooi en helpen om iemand te herinneren zoals hij/zij was. De persoon zelf zal het fijn vinden dat er nog zulke mooie opnames van haar/hem zijn. Het is ook het verhaal wat erbij komt. Het is iets van die persoon zelf. Die werkt er zelf aan mee en heeft een grote inbreng (tenminste dat hoop en denk ik haha).
Fotografie bij een uitvaart geeft een goed beeld van hetgeen er gebeurde, wie er waren, etc. Zaken die de naasten meestal niet zullen zien en opmerken.
Later in alle rust nog eens terugkijken, zal ook zeker aan het rouwproces meewerken.
J
Wat een prachtig verhaal van een mooie, wijze vrouw, op een geweldige manier gefotografeerd!
Erg waardevol, Boukje.
Prachtig hoe je een kostbaar persoon waarde gegeven hebt, in woord en beeld, voor nu én voor later, als zij er niet meer is. Inspirerend!.
Prachtig gedaan, Boukje. Je foto’s en de manier waarop je beschrijft hebben mij geraakt.
Mooi voor nu en als her-innering. Heel bijzonder!