Blog
Herinneringen ophalen
Iedere keer dat Jeff naar het kapelletje loopt om een kaarsje aan te steken voor mijn moeder, komt hij een zandpad tegen. Hij denkt dan aan de eerste keer dat hij bij haar in de auto zat voor een ritje. We reden met flinke snelheid over die zandweg die vele kuilen kende, zonder de hobbels echt te voelen. “This is why my mom is driving a Citroën.”, legde ik uit aan Jeff. Toen nog mijn geliefde die voor de eerste keer naar Nederland kwam. Vandaag, 25 jaar later haalt mijn Amerikaanse man deze herinnering bij me op.
Gelukzalig
“Die glimlach om haar mond was vol gelukzaligheid. Ik ben dat ritje nooit weer vergeten. Zij die geen woord Engels sprak en ik die nog geen Nederlands kende. Ze had haar BX zojuist in de hydraulische stand gezet om te demonstreren hoe een Citroën met gemak vliegt over een weg als deze. Jouw moeder had lol om te laten zien hoe anders dingen hier waren. Ze reed daar vol trots. Zonder te hoeven praten maakte ze diepe indruk op mij.” Jeff vertelt vol levendige energie. Hij heeft duidelijk plezier om deze herinnering met me te delen. Hij ziet haar weer zitten achter het stuur en beleeft het opnieuw. Het doet me goed hem te horen vertellen over mijn moeder. Ik vind het fijn dat hij herinneringen van haar met me deelt.
Sensatie
Ik was erbij in de auto. We zaten er samen in. Maar ik beleefde dit uiteraard heel anders. Ik had meer aandacht voor hem. Hoe hij zou reageren om in de auto van mijn moeder te zitten. Maar nu kan ik me ook voorstellen hoe mijn moeder daar gezeten moet hebben. Ik beleef dat ritje opnieuw op een nieuwe manier. Mijn moeder hield wel van sensatie. Ze hield ervan om door te rijden. Dat heb ik van haar zeker wel overgenomen. Ik heb ook jaren in Citroëns gereden. De oudere modellen rijden echt fantastisch.
Het was logisch dat we haar een laatste rit gaven in een Citroen CX Break; een wagen uitermate geschikt als lijkwagen. Nu 10 jaar na haar dood heeft mijn broer er, met een vriend, voor de lol precies zo een gekocht. Met turbomotor erin. Hij rijdt werkelijk ongeëvenaard lekker.
Verhalen delen
Herinneringen die iets of iemand weer tot leven wekken. Dat is zo leuk om te doen. Verhalen delen van iemand die er niet meer is, dat is zo belangrijk. Op die manier hoor je weer eens iets nieuws. Met een ander perspectief. Zo is ze er weer even bij. Zo wordt ze niet vergeten.
Het is Pasen. Normaal zouden we als gezin bij elkaar geweest zijn. Mijn moeder zou vast regelen dat er eitjes om de boerderij in de tuin verstopt werden, zodat de kleinkinderen ze konden gaan zoeken. En wij die weer allen kind werden om mee te doen.
De jongste kleinkinderen kennen hun oma niet. We kunnen alleen door onze verhalen over haar vertellen. We kunnen foto’s van Pasen en het eitjes zoeken weer tevoorschijn halen. Dan zien we haar stralen. Foto’s helpen daar zeker heel erg bij. Ik maakte als kind al heel graag foto’s. Er zijn vele foto’s van ons als gezin. Heerlijk vind ik dan ook dat terugkijken. De verhalen aanhoren die naar boven komen.
Traditie
Help elkaar bij dagen vol traditie door ook te praten over de mensen die gemist worden. Het is juist zo leuk om herinneringen op te halen. Laat de lach heersen boven de traan. Al zijn ze onlosmakelijk met elkaar verbonden.
Boek
Ondertussen loopt de crowdfunding van mijn boek DAT FOTOGRAFEER JE TOCH NIET?! door.
Met dit boek wil ik een verandering aanbrengen. Meer kennis en erkenning voor het vak afscheidsfotografie. Foto’s van een afscheid zijn belangrijk, doordat ze helpen bij het ophalen van herinneringen. De verhalen die naar boven komen, net als het verhaal van mijn moeder en de Citroën. Juist wanneer een persoon er niet meer is. Dan kunnen foto’s een groot hulpmiddel zijn. Ook die van het afscheid zelf.
Indien je nog niet gedoneerd hebt, kan dit nog negen dagen. Er is al 70% opgehaald, maar er is nog wat meer nodig. Echt iedere euro telt! Doe het gelijk even: www.afscheidsfotograaf.nl/cfboek/
Alvast hartelijk dank. Ik wens je een heel mooi Pasen.
Op een emotioneel gezondere wereld.
Boukje Canaan
Workshop Afscheidsfotografie – 22 juni 2019
Grijp je kans om meer te leren over afscheidsfotografie
Workshop afscheidsfotografie op 22 juni 2019. Als afscheidsfotograaf heb je een aantal dingen nodig:
- Kennis over welke foto technieken je inzet tijdens de uitvaart
- Aansprekende foto’s op je website
- Ervaring rond het fotograferen van uitvaarten
- Weten welke foto’s absoluut onmisbaar zijn
Spreekt een van bovenstaande punten je aan? Dan is dit de workshop voor jou
Op zaterdag 22 juni 2019 kun je mee doen aan een bijzondere workshop door Boukje Canaan.
Zij organiseert dit vanwege het uitbrengen van haar boek: DAT FOTOGRAFEER JE TOCH NIET?!
In het boek komen allerlei zaken aan de orde, maar leren doe je vooral door te doen. Indien je je opgeeft voor deze workshop, gaat dit via de pagina met de crowdfunding voor het boek. (op voordekunst.nl)
Je ontvangt dus niet alleen informatie op de dag zelf, maar je ontvangt ook het boek. Gesigneerd en vanuit handen van Boukje zelf.
Om alles van de dag nadien ook nog na te kunnen lezen en meer.
Wat kun je verwachten?
- Je krijgt informatie over fototechnieken, lens gebruik, camera instellingen en posities innemen
- Je krijgt de unieke kans om als fotograaf te oefenen en te ervaren hoe het is om delen van een uitvaart in beeld te zetten.
- Je kunt werken aan je portfolio voor Afscheidsfotografie, want je mag al het unieke materiaal zelf gebruiken voor op je website of andere promotiematerialen.
- Al je vragen kun je gedurende de dag stellen.
Er is slechts plaats voor maximaal 8 fotografen, die actief aan de slag gaan deze dag.
Deze workshop heeft minstens een waarde van € 600,- per persoon.
Wat jij betaalt om als fotograaf actief deel te nemen is € 295,-
Drankjes, lunch en het boek is inbegrepen in de prijs.
Er zijn een paar belangrijke voorwaarden: de deelnemende uitvaartpartners mogen je foto’s zien en delen, wanneer je ze online plaatst. Daarnaast kan iedereen die zich inschrijft op de foto gezet worden, dus behoor je hier positief tegenaan te kijken. Het is de bedoeling dat je anderen en jezelf verder helpt, dit gaat alleen als je volledig en dus voor 100% inzet toont. Je ondertekent op de dag een deelname formulier met deze voorwaarden.
Ik beloof je een unieke dag
Ga met unieke foto’s, ideeën, inspiratie en informatie naar huis. Gebruik je materiaal waar mogelijk om te laten zien hoe jij dingen in beeld zet rond een uitvaart.
Aanmelding gaat via het crowdfunding platform voordekunst. De overeenkomst tot deelname teken je op de dag zelf. Indeling van de dag ontvang je zodra voldoende deelnemers zijn ingeschreven.
Twijfel je nog erg en wil je weten wat er mogelijk is bij een workshop als deze? Kijk dan eens wat er gemaakt is voor Het Uitvaartboek. Dit boek is gemaakt met meerdere uitvaartpartners om te dienen ter inspiratie voor wat er mogelijk is.
Met de toestemming van alle deelnemende partners staat het je vrij om jouw foto’s in te zetten hoe je wenst. Een unieke kans om jou als afscheidsfotograaf verder te helpen. Je mag ze plaatsen op jouw website of in jouw fotoboek om aan je toekomstige klanten te kunnen tonen.
De inschrijving sluit op 30 april, dus wees er snel bij.
Hulp is altijd welkom
Een bos lange tulpen ontving ik als extra dank na het geven van een workshop aan studenten van de Helicon (Groen en Bloem). Als gastdocent was ik aanwezig op de themadag rouw en vertelde ik over afscheidsfotografie.
Ik liet de studenten zelf ook graag aan het woord om na te denken over welke foto’s nu belangrijk zouden zijn. Of wat er zeker op de foto moest staan – rouwboeketten natuurlijk.
Thuis heb ik de tulpen direct in een vaas gezet als dankbare herinnering aan de boeiende dag. Vanochtend zag ik dat de stelen wel heel lang waren geworden en flink krom waren. Vanwege dat de tulpenbloemen topzwaar waren geworden. Ze hingen met de koppen boven de tafel. Tja, tulpen groeien nog meters door, zo lijkt het wel.
Gelukkig stonden er ook bloesemtakken in de vaas. Ik kon de zware bloemen omhooghalen en ze tegen de takken aan laten leunen. Zodat ik ze niet hoefde kortwieken, wat een tijdrovend klusje kan zijn. De bloesemtakken waren nu de hulpjes geworden van de tulpen. Geen geintjes met onder de kop een speldenprik zetten (ooit gehoord dat het zou helpen), of 10 cm van de stelen afhalen. Gewoon simpel laten leunen. Eenvoudig en doeltreffend.
Mijn tip voortaan bij lange tulpen: neem er stevige takken bij. Het staat prachtig. Want vanmiddag toen ik weer thuiskwam waren de stelen weer bijna recht en stonden de tulpen nog verder open met de bloemblaadjes.
Steun bieden
Laat ik afscheidsfotografie nou eens vergelijken met de takken. Iets wat steun biedt op een eenvoudige en doeltreffende manier. Afscheidsfoto’s helpen nabestaanden ook ‘omhoog’. In plaats van ze om te laten buigen en van ellende hun kopje te laten vallen, zorgen de foto’s ervoor dat ze om zich heen durven kijken. Dat ze durven aanschouwen wat er allemaal gebeurd is tijdens de dag van de uitvaart.
Wanneer nabestaanden bekijken wat ik heb gezien, en dat is meer dan zij zelf hebben kunnen zien, dan zijn ze verbaasd en overdonderd. Ze vertellen me dat ze echt blij zijn met de foto’s. Blij omdat het veel mooier was dan in hun herinnering. Dat er ook gelachen werd, of dat er zoveel mooie bloemen waren, of dat er zoveel belangstelling was, of dat er zoveel gebeurd is buiten hen om waar ze geen idee van hadden, en noem maar op. Telkens weer als ze de foto’s bekijken ziet men weer iets anders wat de aandacht trekt.
Soms zijn er toevalligheden die opeens opvallen; er stonden bloemen in bloei op die dag, wat een van de lievelingsbloemen was van de overledene. Een lichtstraal van de zon door een raam precies op een spreker of de overledene. De zon die doorbreekt bij het graf. Ware kunstwerkjes en foto’s die raken.
Als fotograaf ben ik uit op deze bijzondere details en speciale momenten die fotografisch prachtig te vangen zijn.
Blij en waardevol
Mensen waarderen de steun die ze kunnen hebben aan het terugkijken van de foto’s. Juist van een uitvaart.
- Om soms even te kunnen huilen.
- Om kinderen antwoorden te geven op vragen.
- Om mensen die er niet bij aanwezig konden zijn inzicht te geven hoe het was.
- Om er dan tóch een keer over te praten.
- Om de liefde te mogen blijven voelen.
- Om nog veel meer redenen…
Steun bieden is belangrijk. Help mij èn het vak om deze vorm van fotografie verder uit te bouwen en bekend te maken. Doneer aan het boek: “DAT FOTOGRAFEER JE TOCH NIET?!”
Op een emotioneel gezondere wereld.
Alvast hartelijk dank,
Boukje
Keurmerk
De smaak van een ei kan echt wel anders zijn. Ik kan het weten, want toen ik 11 jaar was liepen er zo’n 300 kippen bij ons thuis in een ruime buitenren. Elke dag werden de eieren geraapt en ze kregen een stempel mee: eco.
(meer…)Diploma’s op zak
Wie een fotograaf nodig heeft die vakbekwaam en zonder te storen zijn werk doet in kwetsbare afscheidssituaties, zoals uitvaarten, kan terecht bij tien nieuwe afscheidsfotografen.
Afscheidsfotografie is een waar vak.
(meer…)Bijzonder dagboekje voor kinderen in rouw
Via SocialMedia werd ik op de hoogte gebracht van een nieuw product voor mensen in rouw; een speciaal dagboek. “Lief dagboekje” is opgezet door Anoek. Ik belde haar op, omdat ik het een aantrekkelijk product vond en ik meer wilde weten. Lees hier een kort interview met haar.
Wie is Anoek?
Ik ben een 40-jarig creatiefje uit Helden, mama van 2 kids; Jimmy (10) en Joni (9) en getrouwd met Paul.
Hoe en wanneer ben je begonnen met lief dagboekje?
In 2017 zijn mijn beide Oma’s overleden, op een mooie leeftijd maar nog midden in het leven en zomaar in korte tijd ineens ‘weg’. Dat hakte er bij mij flink in, ik had er veel verdriet van en ook mijn kinderen vonden het een heftig gebeuren. Ze waren dan ook nog nooit eerder met de dood in aanraking gekomen en nu ineens 2x in 6 weken tijd! Ik wilde iets voor hen doen, om met hun verdriet om te kunnen gaan. Maar ook herinneringen die ze nu nog aan de Oma’s hadden vast te leggen. Ik ben achter de computer gaan zitten en in korte tijd was daar het boek “Lieve Oma, omdat ik je zo mis”.
Heb je dieptepunten meegemaakt?
Het verdriet om het verlies van mijn Oma’s en kort daarna kwam ik thuis te zitten vanwege een burn-out. Toen ben ik begonnen aan Lieve Oma en achteraf gezien is dit boek mijn rouwverwerking geweest.
Wat betekent dit dagboek voor jou?
Heel veel. Het is met alle liefde en vanuit mijn hart tot stand gekomen. Eigenlijk als herinneringsboekje voor mijn dochter en zoon. En nu mag ik er ook andere kinderen blij mee maken.
Is je product nu af, of gebeuren er telkens nog nieuwe dingen?
Deze serie is nooit af. Ik krijg wekelijks verzoeken voor andere dagboek versies, zoals voor oom, tante, vriend, vriendin, zoon, dochter, tweeling ga zo maar door. Ik zet ze op mijn lijstje. Voorlopig zijn er de verschillende versies; “Lieve oma/opa/mama/papa, omdat ik je zo mis”; “Lief meisje/jongen, voor altijd in ons hart” en “Lief hondje, een dikke knuffel voor jou”. Kijk in de webshop, door op het plaatje hieronder te klikken…
Waarin vind je dat jouw dagboek zich van dat van anderen onderscheid?
Het is echt met gevoel gemaakt, een mooi boekwerk dat kinderen de mogelijkheid geeft hun verdriet een plaatsje te geven… op hun manier. Andere dagboeken zie ik vaak in een sombere/verdrietige sfeer neergezet. Ik denk dan dat een kindje na 2x geen zin meer heeft hierin te werken. Mijn boeken zijn open opgesteld, om met een vrolijke noot terug te denken aan jouw overleden dierbare. Kleur! Teken! Schrijf! Plak foto’s ! Doe waar jij vandaag zin in hebt.
Wat merk je aan reacties op jouw dagboekjes?
Mooie, lieve reacties. Vooral dat anderen zien en voelen dat het oprecht en uit mijn hart komt. Ik heb mijn eerste boekje niet bewust voor anderen gemaakt en ik vind het prachtig dat het boek mijn gevoel uitstraalt. Daar ben ik best trots op, niet gedacht namelijk dat ik dit zou kunnen.
Hoe biedt je troost aan mensen?
Door met dit boekje een eerste stap te geven in de rouwverwerking. Ouders kunnen zo met hun kind een gesprek op gang brengen over de dood maar ook herinneringen ophalen. Over een aantal jaren kun je nog terugkijken in dit boekje en weet jij nog precies wat je ook weer bedoelde met bepaalde gedachtes of herinneringen als jong kind.
Wie zijn je klanten en hoe komen ze bij je?
Mijn klanten zijn mensen die met de dood te maken krijgen. Maar ook bedrijven en instellingen als uitvaartondernemers, kraamzorg, scholen, kindercoaches. Zij gebruiken de dagboeken in hun praktijk of geven het als relatiegeschenk aan kinderen waarvan zij aanvoelen dat ze dit boekje kunnen gebruiken. Erg mooi! Maar ook staan er samenwerkingen op de planning met bedrijven die bij hun product een Lief dagboekje willen aanbieden. Heel bijzonder hoe ik elke keer weer met mensen en bedrijven in contact kom.
Wil je nog een bepaalde kant op met Lief dagboek?
Lief dagboekje blijft onder de noemer rouwverwerking. Ik ben nu ook bezig met andere invulboekjes, maar die komen onder een andere naam op de markt. Die staan ver van rouwverwerking, zijn juist luchtig van onderwerp. Het worden leuke cadeauboxen om te geven bij speciale gelegenheden.
Wat heb je vooral geleerd, misschien dit afgelopen jaar?
Mijn eigen gevoel te volgen…..
Zijn er toekomstplannen en wat mogen we nog van je verwachten?
Ik heb voldoende plannen in mijn hoofd… kan eigenlijk niet wachten hiermee te kunnen beginnen. Maar eerst even stap voor stap … het komt goed. Dat voel ik.
Krijg een dagboekje cadeau
Eind februari mag ik een dagboekje cadeau geven. Zou je iemand blij kunnen maken met een van de dagboekjes? Geef dan onder in het commentaarveld jouw reactie op de dagboekjes van Anouk en meld welk boekje jouw interesse heeft (incl. kleurkeuze). 27 februari trekken we de winnaar en sturen we het gevraagde exemplaar naar je op. Op mijn Facebookpagina vermelden we dat de winnaar is getrokken.
-Mogelijk nog een foto van jou met jouw dierbare die al overleden is? Het kan. Hoe? Lees hier>>
2019
De kunst om succesvol ondernemer te zijn
“It’s a beautiful day, the sun is shining, I feel good, and no one’s gonna stop me now.”
―
Freddie Mercury
Heb jij al gezien hoe Freddy zich door het leven sloeg als zanger en groots talent van Queen in de film Bohemian Rhapsody? Werkelijk alle acteurs spelen zo geweldig goed dat je geloofd dat ze het zijn. Wat mij vooral opviel is waarom Freddy zo succesvol is geworden: hij deed almaar tegendraads. Hij veranderde zijn naam, tegen de wil van zijn ouders in. Hij durfde uitspraken te doen waar anderen van bloosden. Hij veranderde telkens zijn ideeën over wat er op een album moest komen: opera voor een rockband(!), een muziekstuk met enkel zang, extreem gemixed in de studio waar de drummer ook aan mee moest doen, een muziekstuk van wel 6 minuten lang – waar nooit op de radio tijd voor is… en ga zo maar door. Freddy durfde zijn talent in te zetten daar waar anderen niet aan mee zouden doen.
Gek zou je denken?
Alleen mensen die anders durven denken, durven opvallen of hun hoofd boven het maaiveld durven uitsteken bereiken andere hoogten dan de meesten.
Terugkijkend op 2018 heb ik geen extreme dingen gedaan zoals de popzanger/groep Queen waar ik maar al te graag naar luister. Wel ben ik ondertussen bezig geweest om meer op te bouwen, omdat ik werk aan het bekend maken van iets wat ongewoon (ofwel tegendraads is); afscheidsfotografie gewoon laten worden.
Blik op 2019
Wat staat er te gebeuren? Ik neem je graag mee in deze vooruitblik.
- Twaalf cursisten van het jaartraject “Bekwaam Afscheidsfotograaf’ doen examen,
- negen nieuwe cursisten starten in januari,
- één fotograaf ontvangt individuele coaching bij haar onderneming tot bijzondere afscheidsfotograaf startende in januari,
- in februari wordt het assessment bij Bekwaam Afscheidsfotografen afgenomen voor het KeurmerkAfscheidsfotograaf.nl.
- ik werd uitgenodigd om een lezing te verzorgen bij PC Uitvaart op 17 januari in Amsterdam,
- samen met collega Ilja Verstraten organiseren we het evenement ‘Afscheidsmomenten on tour’ op 23 februari
- en zetten we een losse workshop in België later in het jaar neer;
- ik ga weer op fotoreis met Heleen Klop fotograafk
- en als klapper op de vuurpijl gaat mijn boek “Dat fotografeer je toch niet?!” uitkomen in maart,
- nadat er een crowdfunding campagne voor is neergezet.
Een ondernemer geniet en stopt niet
Net als de quote bovenaan, zie ik de zon het liefst schijnen en stop ik niet. Ik weet niet meer van ophouden en wil al te graag doorgeven van wat ik leer in de praktijk, mede om mijn missie te helpen.
Mijn missie? Een emotioneel gezondere wereld creëren.
Wil jij op de hoogte blijven van mijn ontwikkelingen? Zodat je niet mist waar ik mee bezig ben of om mij of jezelf te helpen op wat voor manier dan ook? Zodat je precies weet wanneer mijn boek uitkomt, zodat je een lezing, workshop of iets anders kunt volgen? Schrijf je dan hieronder in.
Maak van 2019 een geweldig jaar! Ik maak de belofte dat ik nog veel meer mensen ga helpen het komende jaar. Wie weet jou ook wel. Wil je me laten weten in het commentaarveld hoe jij vindt dat ik je heb mogen helpen afgelopen jaar? Of hoe je graag ziet dat ik ook jou zou kunnen helpen? Iedere vraag die ik krijg zal ik beantwoorden.Kerst & herinneringen op de foto + 3 tips
“Je kunt ze nu aaien als je heel rustig gaat zitten”, zei mijn vader. “Moederkonijn kent haar kroost nu voldoende en zal de kleintjes niet meer afstoten.” Het was kerstavond en alle pluizige konijntjes zaten in een mand waar mijn vader mee aan kwam in huis. We gingen op de grond zitten, mijn broer Sjoerd in zijn pyjama en ik met mijn jongste zusje Aagje. Ze was nog maar een baby van een paar weken oud. De konijntjes waren groot genoeg, we mochten ze knuffelen.
Zo blij dat deze foto is gemaakt
De foto is niet de beste foto, belicht met een harde flits. Het is een foto die mijn moeder Rikie van ons maakte. De gebeurtenis was zo bijzonder. Mijn broer was al klaar voor bed. Ik zat verliefd met mijn pasgeboren zusje die ik het liefst de hele dag vasthield. We hadden totaal niet verwacht of zelfs gedacht dat we de konijntjes mochten aaien. Een geweldige verrassing dat de mand met konijntjes opeens voor ons stond. De sfeer van kerstavond was huiselijk en gemoedelijk en werd nu ook opwindend; nog meer klein spul op schoot.
Al jaren zit deze foto in een fotokubus sinds we zelf een gezin met kinderen hebben. Ik krijg er nog steeds een warm kerstgevoel van. Zo blij ben ik dat er een foto van bestaat. Het is een herinnering met emotie gekoppeld. Zonder deze foto was ik dit moment vast vergeten.
‘Fotografeer ook wanneer er gemis is’
Het zijn de mensen om jou heen die ertoe doen. Op een dag zijn kinderen groter, ouder of sommigen zijn niet meer fysiek aanwezig. Al negen jaar vieren we kerst zonder mijn moeder. Sinds zij overleden is, is het niet meer hetzelfde, maar foto’s blijf ik maken en we staan ook stil bij haar. Ik weet van gezinnen waar weinig foto’s meer worden genomen omdat iemand gemist wordt. Zo jammer! De leegte is er en kan juist opgevuld worden met nieuwe herinneringen. Foto’s die gewoon laten zien hoe het was. Maar niet onbelangrijk; foto’s die een gevoel en emotie kunnen oproepen. Fotografeer dus juist ook wanneer er een gemis is.
Allerlei momenten zorgen voor ‘kleine gelukjes’. Neem jouw camera bij de hand en kies de onbenulligste momenten uit. En ja, dit kan ook met een mobiele telefoon. Zet die ‘gewoonste’ momenten om in nieuwe herinneringen – drie tips.
1 Actie vastleggen
Volg mensen die iets aan het doen zijn. Alledaagse dingen kunnen soms de leukste foto’s opleveren. We vragen meestal de aandacht zodat iemand in de lens kijkt en we vragen ze te lachen. Doe dit nu eens niet en kijk wat er gebeurt. Je maakt dan ‘lifestyle foto’s’. Je vangt momenten die zo normaal overkomen, maar later juist heel waardevol blijken. Waarom? Omdat het laat zien hoe iemand zich beweegt (houding, gezichtsuitdrukking), of waar iemand plezier in had, of juist geen plezier in had en er moeite voor deed. Je vangt een persoon in een setting, een sfeer, die later terug te halen is, al was het gisteren. Zoals ik hierboven schetste met mijn broer, jonge zusje en de konijntjes. Momenten wanneer je de camera in de aanslag houdt:
- Voorbereidingen in de keuken
- Dekken van de tafel
- Zitten bij de kerstboom
- Hout zagen/halen voor de haard/kachel
- Genieten van een stukje kerstbrood/iets lekkers
- Gezelschapsspel spelen
- Knutselen/lezen/luisteren naar muziek
- Samen op de bank, gebiologeerd kijkend naar iets
Leg vast hoe iemand handelt, bezig is met een taak. Ga hiervoor net buiten hun gezichtsveld zitten, plaats jezelf niet recht ervoor. Het is niet erg dat je een gezicht niet vol in beeld hebt, maar zijdelings. Dit is voldoende voor herkenning en aflezen van mimiek.
‘Op deze manier gaat het mis, dat is juist zo leuk’
Ga ergens rustig zitten, zo val je minder op en ben je in de meeste gevallen op de juiste ooghoogte; je wilt de gezichten van wie je fotografeert goed kunnen zien. Houd je mond stijf dicht al zou je willen reageren. Het kan zijn dat je soms denkt: “Oh, op deze manier gaat het mis”. Maar dan kun je precies het leukste moment vangen. Wanneer iemand reageert door iets net op tijd recht te zetten/houden, dan heb je het leukste moment in beeld. Bepaal eerst je positie en wees niet te bang dat je denkt veraf te zitten. Je kunt daarvoor de zoomfunctie inzetten; haal je onderwerp dichterbij en een goede bijkomstigheid is dat je de achtergrond wazig maakt daardoor.
Voor een camera met instellingen volgen hier de volgende tips:
Zet je camera gerust op portretstand, voor mooie huidtinten en zodat deze automatisch kiest voor een open diafragma. Dit zorgt voor een waziger achtergrond, zodat je onderwerp scherp in beeld meer aandacht krijgt.
Wanneer kinderen of dieren meer beweeglijk zijn, dan kun je de sportstand aanzetten. Dit zorgt ervoor dat je geen bewegende beelden en dus wazige personen krijgt.
2 Interactie tussen mensen
Let op interactie tussen mensen. Ze hoeven niet in de lens te kijken, laat ze gewoon bezig in hun gang van zaken. Wanneer twee of meer mensen samen wat aan het doen zijn of gewoon met elkaar spreken, dan gaat dit met energie tussen deze personen gepaard. Deze energie zorgt voor emotie in beeld. Het kan zijn dat ze beiden in eenzelfde houding zijn; ze imiteren elkaar. Of dat ze dichter bij elkaar zijn gaan zitten; dat er intimiteit is. Of er wordt druk gebaard en er is mimiek in het gezicht te zien, bij een levendige interactie. Zo fotografeer je mensen die doen zoals ze zijn. Of zijn zoals ze doen.
‘Fotografeer pas als je ziet dat er iets gebeurt’
Je hoeft niet heel dichtbij te komen. Bestudeer ze vanaf een afstandje. Neem de tijd om dingen te observeren zoals ze gaan. Je fotografeert pas wanneer je ziet dat er iets gebeurt dat markeert hoe mensen met elkaar omgaan. Die interactie, die blik, die houding. Wees geduldig en probeer absoluut niet de aandacht te trekken. Het geeft niet dat je mensen niet in de ogen kunt kijken, zij hebben namelijk oog voor elkaar. Wat je dan kunt doen is meerdere foto’s nemen van een actie uit verschillende hoeken. Loop eens om hen heen. Bekijk het vanuit een ander/lager standpunt om een ander beeld van hetzelfde te maken. Variatie geeft plezier.
3 Spontaniteit
Wil je ook van alle aanwezigen een portretfoto kunnen nemen? En dit op een ongedwongen en speelse manier doen? Want geforceerd lachen werkt niet. Veel mensen, net als ik, zijn cameraschuw, omdat ik almaar denk dat ik moet lachen. Als fotograaf stel ik altijd vragen aan mensen om ze niet stil te laten zijn en denken dat ze moeten poseren voor de camera. Een vraag vraagt om een antwoord, we denken over de vraag na voor dat we antwoorden, dit zorgt ervoor dat je niet bezig bent met poseren…
‘Niet bezig zijn met poseren’
Wanneer je samen zit in de huiskamer is een geschikt moment hiervoor. Geef aan dat je een vraag aan één persoon tegelijk stelt en die geeft antwoord, terwijl anderen luisteren. Fotografeer direct voor of na het antwoord. Dan komt namelijk de reactie en heb je geen bewegende mond op de foto. Je kunt dit ook in spel vorm doen: schrijf verschillende vragen op een briefje en ieder trekt een briefje en beantwoord de vraag. Er zijn ook spellen in de markt met vragen, zodat je ze niet zelf hoeft te verzinnen. Gebruik internet en zoek op ‘vraag van de dag’ en je zult vele vragen vinden om te stellen.
Extra tips bij het maken van ‘gewone’ foto’s
- Verstoor het spontane moment niet doordat je een flitser gebruikt; zet deze dus uit. Een flits trekt de aandacht, zodat een tweede spontane foto maken zowat onmogelijk wordt.
- Zorg voor voldoende licht in de ruimte: fotografeer overdag, wanneer er nog daglicht van buiten binnenkomt. Zet alle lampen aan, ook al denk je dat dit niet nodig is, ook overdag. Meer licht is voor een foto bijna altijd beter.
‘Doe alle lampen aan’
- Wanneer anderen het vreemd vinden dat je nu foto’s gaat nemen, stel ze op hun gemak door wat uitleg te geven. Geef aan dat ze niet voor facebook of zo zijn en dat je wilt dat ze niet op jou letten, omdat je probeert persoonlijke sfeerfoto’s te maken voor hen later. Vertel dat je graag van ze hoort of het een fijne manier was en wat ze van de foto’s vinden. Je gaat de foto’s met ze bekijken, delen en dus hun mening vragen over dit type foto’s.
- Voordat je ze wat laat zien is het van belang dat je een selectie maakt van de beste foto’s. Bedenk ook hoe je de foto’s met ze gaat delen en wanneer. Misschien leuk om een klein aantal foto’s te printen en aan een touwtje met knijpertjes te hangen. Hang de foto’s van wie je mist ook aan dit lijntje. Ze horen er tenslotte nog altijd bij!
Ik wens je veel plezier met uitproberen van deze lifestyle foto’s maken. Maar ook met het samen terugkijken!
Speciale actie
Wil je een lifestyle shoot eens meemaken met mij als fotograaf? Ik heb heden en heel januari 2019 nog een actie voor jou als lezer van mijn verhalen en tips. De verhoging van BTW maakt dat mijn prijzen omhooggaan. Boek je voor eind januari een uur reportage voor in 2019, dan krijg je dit nog voor de ‘oude’ prijs: €147,- Mail me op: info@afscheidsfotograaf.nl
Reageer hieronder en maak kans op een voucher van €47, – voor een print aan de muur bij het maken van zo’n shoot. Beantwoord de volgende vraag:
Kun je een moment noemen die jou dierbaar is doordat deze ‘gelukkig’ is vastgelegd op beeld?
Eind januari 2019 loot ik een winnaar uit alle reacties.
Mensen in rouw laat je met rust
Ik merk dat veel mensen met verkeerde ideeën leven wanneer het gaat over iemand in rouw. Velen denken dat ze deze mensen niet mogen storen en zeker geen vragen mogen stellen over hun verlies. Dan val je hen lastig.
Ben je zelf ook zo iemand die denkt dat je iemand in rouw het beste met rust moet laten?
Graag maak ik een nieuwe shift in je denkpatroon
Je stoort mensen in rouw niet. Dat is echt een misvatting. Ze vinden het juist fijn wanneer je aandacht voor ze hebt.
Ik geef graag een voorbeeld. Heb je een geliefde in je leven? Dan vertel je als het goed is met trots over hem of haar. Dat doe je nog steeds wanneer deze persoon er ooit niet meer is. Dan vertel je nog graag over wat je samen hebt beleefd. Herken je dit bijvoorbeeld bij je opa of oma?
De pijn zit ‘m juist in het feit dat een ander er niet meer over spreekt. Dat zijn of haar naam niet meer wordt genoemd, alsof deze persoon niet bestaan heeft. Hoe akelig is dat? Je geliefde is dood en dan wordt er ook nog eens minder over gesproken? Vreselijk.
Noem de naam
Waar wij mensen leren dat je iemand in rouw lastigvalt door er ze aan te spreken over hun geliefde of dierbare is mij een raadsel. Als jouw geliefde wegvalt, ben jij dan opeens een ander persoon? Nee. Kunnen we gewoon met je blijven omgaan? Ja. Of graag zelfs. Je bent nu opeens die persoon die zijn geliefde is verloren, moeten we je dan maar uit de weg gaan? Nee. Wanneer dit gebeurt brengt dit extra pijn met zich mee. Je bent dan niet opeens een persoon zonder geliefde en dus heel alleen, maar ook nog eens iemand die iedereen met rust wil laten. Nogal dubbelop!
Wat kun je doen?
Benader een ander met alle openheid en nieuwsgierigheid, ook wanneer je weet dat iemand in rouw is. Stel ze alle vragen die je wilt vragen. Het zijn mensen van vlees en bloed, zoals jij en ik. Volgens mij kun je mensen alles vragen, het is aan hen of ze antwoorden.
Indien je merkt dat het taboe rondom rouw ook bij jou bestaat, breek ik dit graag weer bij je af. Ik hoop dat je kunt waarderen wat ik je hier vertel. Ik maak me hard voor mijn missie: ik wil een gezonde emotionele wereld creëren. Dood en verlies hoort bij ons leven. Ga er dus normaal mee om.
Ben nieuwsgierig naar het verhaal van anderen
Wanneer je een vreemde ontmoet, weet je ook niet hoeveel verlies deze persoon in zijn leven al heeft geleden. Schrik dan niet wanneer je een verhaal hoort waar men spreekt over dit verlies. Maar luister, kap het niet af. Ben nieuwsgierig naar zijn of haar verhaal. Geef een ander jouw aandacht. Het zal ze goed doen. Net zoals jij het prettig vindt wanneer iemand naar jouw verhalen luistert.
TIP
Ga niet babbelen over je eigen verliezen, wanneer je herkenning vindt in iemand zijn verhaal. Een opmerking als: dat heb ik ook gehoord, of dat heb ik ook meegemaakt op een andere manier… daar zit de ander niet op te wachten. Luisteren is best lastig… Beaam met woorden als: dat klinkt pittig/liefdevol/verdrietig/enz. En laat het verhaal van de ander in zijn of haar waarde.
Foto’s van een afscheid
Hoe mooi is het wanneer ze je ook nog eens foto’s zouden kunnen laten zien van het gebeurde? Dan gaat het gesprek nog eenvoudiger. Foto’s geven inzicht in hoe iets is gegaan. Zelfs zonder woorden is het te begrijpen.
Ik maak zulke foto’s. Het verhaal van een afscheid maak ik zichtbaar op een liefdevolle manier. Foto’s geven de mogelijkheid om ze met anderen te delen. Foto’s hebben geen woorden nodig, maar kunnen een gesprek zeker op gang brengen.
Dit kunnen foto’s zijn van de uitvaart, maar ook wanneer iemand nog in leven is, of zelfs wanneer een dierbare niet meer bij je is. Hoe ik dat doe? Dat kun je zien in de volgende blogs:
Familieportret na het overlijden
Familieportret tijdens een ziekte
Geboortedag van een overleden kind vieren met gezin
JOUW REACTIE IS €50,- WAARD
Heel fijn om te horen hoe jij hierover denkt. Ga je voortaan iemand in rouw gewoon benaderen, of deed je dit al? Reageer direct onder dit blog, dan ontvang je van mij een voucher ter waarde van € 50,- om te besteden bij een fotoshoot met je dierbare(n) in 2019.
Studiedag op Abdij van Berne
Foto impressie
Op 24 oktober was er de studiedag “In gesprek over de dood” met uitvaartprofessionals. Aanleiding gaf het boek ‘Rituelen rond de dood’ van Ton Overtoom en Martin Hoondert, met foto’s van Dorothee Nijland en Hein Athmer. In de middag gaf ik een workshop over afscheidsfotografie en de waarde van foto’s.
Om je een indruk te geven van deze dag heb ik hier enkele foto’s voor je. Kijk je mee? (meer…)
Reacties op blogs