Ons oudste kind zou anders nooit zien dat onze familie groter is

famiileportret met vlinderkindje

 

“We zijn ouders van twee kinderen enkel hebben we de zorg voor maar één kind. “Baby…”, zei onze tweejarige dochter.

“Het enige tastbare dat we van ons kindje hebben zijn de foto’s die Boukje Canaan van haar heeft gemaakt.”

 

Hoe het ging

Ellen en Sjors zijn bij 23 weken zwangerschap een kindje verloren en wilden hier heel graag foto’s van laten maken. De stichting ‘Make a Memory’ kwam destijds niet in aanmerking, want die zorgen hiervoor bij ouders met een kindje vanaf 24 weken (heden is dit anders). Toen ze vroegen aan broer-lief of hij foto’s wilde maken van hun kindje, moest hij toegeven dat hij dat te moeilijk vond. Het komt zo dichtbij. Gelukkig kende hij iemand die verlies kan fotograferen…

Ik werd gebeld door haar broer Mark, ‘s avonds laat. Of ik zijn zus en haar gezin wilde helpen en hoeveel ik er dan voor zou vragen. –“Dit kom ik zo doen!“, was mijn antwoord. Want zulk ongevraagd verdriet ken ik maar al te goed. (Mijn ervaring over verlies van je kind, is te lezen in mijn blog.)

De volgende dag kwam ik bij de familie Snelders aan. Moeder Ellen die met tranen in haar ogen èn met een brede lach op haar gezicht mij verwelkomde. “Ik ben voor de tweede keer moeder geworden”, zei ze. Ze hadden Eefje* in een prachtig mandje gelegd. Er branden kaarsjes en er stonden bloemen. Het mandje was versierd met vlinders. Het rouwkaartje was ook al gedrukt. Hoe bijzonder mooi en met veel liefde was er naar het afscheid toegeleefd. Ze wisten al een poosje dat ze van hun Eefje* afscheid moesten nemen. Met tederheid ben ik aan het werk gegaan. Alle details in beeld maar ook de liefde die de ouders hebben voor hun kindje. Samen poseren voor de camera is best ‘raar’. “Mag ik wel lachen?”, vraagt Ellen mij, terwijl haar ogen gevuld zijn met water. “Natuurlijk! Je bent een trotse ouder.“, antwoord ik haar.

Wat Ellen zelf zei:

Moeder Ellen:
“Het zijn prachtige foto’s die veel voor ons betekenen. Onze dochter is nu nog veel te klein (2 jaar) om het te beseffen, maar ze groeit nu wel op met de notie dat ons gezin eigenlijk groter is. We hebben de geweldige foto van ons gezin uitvergroot en opgehangen met nog een tweetal foto’s van de prachtige reportage van Boukje. We laten de foto’s eigenlijk aan iedereen zien, want ik ben zo trots dat ik moeder mocht worden. Enkel hebben we niet de zorg voor dit kindje. Het is een blijvende herinnering die we koesteren. We putten troost uit de beelden van ons kindje, liggend in het mandje en in onze armen.”

“Boukje heeft er zelfs voor gezorgd dat er ‘artistieke’ beelden zijn gemaakt: Er lag sneeuw op de dag van de fotoreportage en zij boodt aan om ook buiten een aantal foto’s te nemen. Mijn man vond het een goed idee, om ons kindje met het huis op de achtergrond te plaatsen. Het huis waar ons kindje thuis hoort. Je snapt natuurlijk wel, hoe bijzonder deze foto’s zijn geworden!”

Ellen

Verdriet om een overleden kindje

mandje, dood, vlinderkindje

Vlinderkindje detailfoto voetje

 

kunstfoto, Baby met mandje in de sneeuw

Koude, vorst op hortensia, vlinderkindje in de sneeuw, post mortem

Nog meer over Eefje en deze bijzondere foto’s

In Juni 2015 stond Ellen in het Brabants Dagblad met haar verhaal inclusief foto’s. Eind 2015 worden er twee foto’s opgenomen in de tentoonstelling “Post Mortem” in museum “Tot zover” te Amsterdam

 

 

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren