Yes! De eerste lezing over afscheidsfotografie is een succes te noemen.

Ongeveer 40 mensen waren aanwezig bij de lezing op Hof van Vijfeijken. Na eerst een kop koffie of thee werden de mensen meegenomen naar een aparte ruimte waar de lezing gehouden werd. Ik mocht mijn visie uitdragen aan al deze mensen; waarom  ik zo bevlogen ben en passievol over mijn vak als afscheidsfotograaf ben. Niet zo zeer omdat ik  nu zo graag foto’s neem van mensen die in treurnis gehuld zijn, maar juist omdat ik weet hoe belangrijk het is dat het hele verhaal van een droevige gebeurtenis vastgelegd wordt. Het helpt nabestaanden bij hun rouw- en verliesverwerking.

Hoe het hun helpt?

Er zijn wat mij betreft ongelooflijk veel voordelen te benoemen die een fotoalbum van een afscheid of een uitvaart met zich meebrengt. De foto’s geven niet alleen inzicht maar zorgen ook binnen het gezin of juist met andere betrokkenen voor helderheid over wat er gebeurd is. Het product (album) kan een therapeutische werking hebben. Ieder is bekend met de roes waarin de meest naasten van de overledene in de eerste dagen/weken leven. Ze zijn overdonderd van het feit dat iemand die ze liefhadden echt dood is. Foto’s geven een bewijs, het is echt gebeurd. Maar foto’s zijn ook een hulpmiddel om op rustige momenten terug te kunnen kijken. Ook op veel latere momenten. Vooral voor kinderen is het fijn om later nog eens te zien wie er allemaal bij waren. Of dat ze er ZELF ook echt waren. Zeker als ze te jong waren om allemaal goed mee te maken wat er allemaal gebeurde. Samen kijken naar een album is van alle leeftijden. En eigenlijk wil iedereen altijd wel foto’s bekijken. “Er heeft nog nooit iemand nee gezegd, wanneer ik vroeg of ze het album wilden zien”, zei Marja in een interview tegen mij.

Ik heb twee interviews gebruikt als illustratie naast mijn verhaal en ze zijn intussen op deze site te bekijken. >>KLIK HIER  wanneer je ze ook wil zien. Marja is een weduwe en Ellen is een moeder van een vlinderkindje.

De reacties waren erg goed op de lezing.

Ik had nadien vragen aan de aanwezigen gesteld en ik wil je graag de antwoorden van Hieke Hasselaar  delen:

Vraag 1: Heb je vanavond dingen gehoord, die er voor zorgen dat je anders tegen afscheidsfotografie aankijkt?

Wat ik me eerst niet realiseerde en na de lezing wel, is dat een fotoalbum van de uitvaart niet alleen de nabestaanden zelf kan helpen hun verdriet een plekje te geven maar dat ze door zo’n album ook gemakkelijker in gesprek gaan met hun omgeving door aan de hand van de foto’s over de overledene en de uitvaart te praten.

Vraag 2: Hoe denk je dat het taboe van afscheidsfotografie nog meer doorbroken kan worden?

Door te blijven vertellen hoe belangrijk dit is en zoveel mogelijk uitvaartondernemingen te blijven vragen of ze afscheidsfotografie onder de aandacht willen brengen van de nabestaanden. Hoe vaker mensen het gaan zien bij een afscheid waar ze te gast zijn, hoe normaler het wordt. Maar het zal tijd kosten helaas …
Uiteindelijk krijg je dan de situatie dat nabestaanden zelf aangeven dat ze dit willen, net als bij een video-opname bij een huwelijk; vroeger werden er alleen foto’s gemaakt en nu is een huwelijksdag niet meer denkbaar zonder dat de bewegende beelden vastgelegd worden!

Vraag 3: Heb je nog adviezen voor mij om mijn visie naar buiten te dragen? Visie: Een emotioneel gezondere wereld maken door verlies zichtbaar en bespreekbaar te maken.

Zegt het voort! Dit soort avonden is daar zeer geschikt voor, maar misschien ook proberen interviews te krijgen in (vrouwen)tijdschriften, uitvaarttijdschriften, voor radioprogramma’s, tv-programma’s (misschien eerst regionaal via Omroep Brabant), op uitvaartbeurzen enz.

Vraag 4: Zijn er dingen die je kwijt wil n.a.v. de lezing?

Ik ga je flyers uitdelen bij de opleiding voor uitvaartverzorger en vertellen hoeveel dit kan betekenen voor mensen! En als ik bij een onderneming aan de slag ga als uitvaartverzorger (hopelijk volgend jaar), ga ik dit zeker meenemen in de aanname-gesprekken!

Ik vond de interviews die je liet zien een enorme reclame voor je product! Maar niet opdringerig, het was heel oprecht en integer gedaan dus ook daarvoor complimenten!!

Hieke je zal trots op me zijn, want sindsdien was ik niets als in de aandacht. Ik stond in het oktobernummer van Landleven en kwam op (lokale) tv. Mijn zus vroeg zich af of ik media-geil was geworden… Omroep Dommelland nodigde mij uit tijdens de kinderboekenweek. >> KLIK HIER om het interview te bekijken.

De lezing heb ik op video laten vastleggen, maar voordat ik daar aan toe kom om te verwerken… Wie weet wil iemand mij helpen?

lees ook over: mijn vlinderkindjes, hoe ga je om met mensen in rouw?, wat zeg je wel/niet tegen een weduwe?