Herinneringen die blijven leven
Ik zit thuis bij Rikie om het albumontwerp door te spreken. We zitten samen met een kopje thee aan tafel, terwijl ik het ontwerp van de bladzijden op mijn laptop laat zien. Samen nemen we de volgorde en inhoud door. Hier en daar verplaatsen we een foto, passen we een tekst aan of maken we een foto iets groter. Tijdens dit proces uit Rikie meermaals hoe fijn ze het vindt dat er deze dag foto’s zijn gemaakt van het waardige afscheid van haar man.
Hun volwassen kinderen hadden haar geattendeerd op mijn werk als afscheidsfotograaf, en zij stond dat graag toe. In eerste instantie dacht ze dat het album vooral voor haarzelf was. Nu, maanden later, weet ze dat het album door meerderen goed is ontvangen. Ze glimlachte trots toen ze de foto’s van haar kleinkinderen zag. Hoe de een tijdens het afscheid had gesproken en hoe haar kleinzoon voorop in de stoet had gelopen met zijn trommel.
“Het terugzien van het afscheid maakt me niet verdrietig,” zei ze. “Het maakt me trots.”
Toch had ze een vraag. “Zou het album wel bekeken worden door anderen?” Ze was bang dat het misschien in de kast zou belanden en niet echt gebruikt zou worden, behalve door haar. Ik stelde haar gerust en gaf haar een tip.
“Als je het niet erg vindt om de foto’s te delen, leg het album dan op de salontafel,” zei ik. “Het kan een uitnodiging zijn voor het bezoek. Geef aan dat ze er doorheen mogen bladeren. Misschien merk je hoe het gesprek daardoor vanzelf op gang komt, zonder die ongemakkelijke stilte of de krampachtige pogingen om het niet over je overleden man te hebben.”
Later ontving ik een bericht van Rikie.
“Het werkt,” berichtte ze. “Het album ligt op de tafel, en het voelt alsof ik Ad zijn waardige afscheid telkens mag herbeleven en dat anderen ook zien hoe mooi dat het was. Het is fijn om samen herinneringen op te halen. Zelfs het bladeren door het album is anders dan het bekijken van foto’s op de laptop. Het voelt intiemer, echter. Dank je wel voor al wat je voor ons gedaan hebt.”
De waarde van een fysiek album is niet in cijfers uit te drukken. Het is meer dan dik papier met foto’s; het is een middel om herinneringen levend te houden en gesprekken te openen. Dat maakt mijn werk als afscheidsfotograaf zo bijzonder.
Deze boeken worden mede zo bijzonder door de prettige samenwerking met mijn albumleverancier.
Ik laat mijn albums drukken bij Eprint / nPhoto.
Waarom?
Omdat zij begrijpen hoe belangrijk deze boeken zijn. Hun kwaliteit, oog voor detail en klantgerichtheid maken dat ik keer op keer bij hen terugkom.
Wil je weten waarom ik juist hén aanbeveel? Lees dan mijn verhaal over de albums van nPhoto door onderstaande knop te gebruiken. Er worden vaak meerdere tegelijk afgenomen.
Fijne dag!
Boukje Canaan
