Ik fotografeerde tijdens de boekpresentatie van Ellen Dreezens van het “Doorleefboek“. Nadien kwam er een man op me toelopen en vertelde me dat hij wel eens gedichtjes maakte van mensen die hij tegenkwam. Hij observeerde mij dit keer en maakte een gedicht. Of ik dit wilde lezen? 

Hij maakte me zeker nieuwsgierig. Want wat had hij dan gezien? En hoe had hij dit verwerkt in een gedicht? Dus uiteraard wilde ik het lezen.

Gedicht

Hij toonde me zijn telefoon waarop hij het gedicht blijkbaar gemaakt had. Lees met me mee:

Op je hurken
kruip jij langs de
mensen alsof het
prooien zijn
jij tijgert als een
panter met je
toestel in
    de aanslag

Beelden schiet jij
van het boek
de maakster haar
publiek af en toe
schemeren je benen
door je lange
splitrok je satijnen
     hesje schommelt
stijlvol mee

Belangstellend en
zacht ben je maar
je hebt ook iets
avontuurlijks
zoals je je
beweegt tussen
iedereen en
niemand

Je bent
een gracieuze
   guerilla

Gracieuze Guerilla

Ik mocht het gedicht ontvangen om met je te kunnen delen.
Ik ben inderdaad vaak op mijn hurken wanneer ik fotografeer, zodat ik maar af en toe boven de mensen uittoren die op stoelen zitten. Ik val niet graag op en beweeg me geruisloos, al was dat duidelijk anders voor deze schrijver! Guerilla heeft op mij een negatieve klank. Mijn associatie is niet heel positief, want ik moet aan militaire acties denken. Ik schiet mensen niet neer.

Zo spraken we even over deze metafoor. Stijn vond het juist positief, want hij ziet een guerilla als heel geconcentreerd. Die gaat met focus en gericht te werk. Precies dat zag hij aan mijn bewegingen. Verder vond hij dat ik er gracieus uitzag door mijn kleding en hoe ik me bewoog.

Reactie gevraagd

Nu ben ik zeer benieuwd; wat doet dit gedicht jou? Graag lees ik je reactie. Doe het hieronder. Ik zal terug reageren.