Rouwen doet eenieder op zijn eigen manier! En jouw manier is gewoon goed. Laten we dat voorop stellen.

Van getroffen nabestaanden hoor ik wel dat mensen om je heen dingen kunnen zeggen die niet prettig uitpakken, waardoor jouw rouwproces verstoord kan worden.

Laat je niet wijsmaken door wat anderen zeggen. Want een reactie als – “Oh, ik hoor het al; vluchtgedrag.”, kan je behoorlijk van de wijs brengen. Je was immers gewoon aan het vertellen hoe je heerlijk van alles aan het ondernemen was, bijvoorbeeld met je kinderen of met vrienden, zodat je niet aldoor hoeft te denken aan je dierbare gemis. Het is toch beter dan niet meer je huis uit komen?

De mensen om je heen bedoelen het goed hoor, als ze voorstellen aan jou dat het zonde zou zijn dat je voortaan alleen door het leven zou gaan. Ze zagen jullie samen, als een eenheid en alleen vindt men maar zo ‘alleen’. Indien je kinderen hebt vindt men het toch ook wel belangrijk dat zij weer twee ouders hebben…? Tja, men vergeet daarbij dat het niet gemakkelijk is om iemand te vinden die jouw verdriet begrijpt (en dat van je kinderen). Iemand die past binnen een ‘gescheurd’ gezin ligt heus niet voor het oprapen. Ze gunnen je liefde, ga daar maar vanuit, want iedereen mag geliefd worden. Ook jij bent het waard, heus. Maar rouw heeft niet voor niets tijd nodig! Overhaast niets. Doe waar je zelf open voor staat.

Wat mij eigenlijk weer op een ander punt brengt: Wat als je binnen de kortste keren iemand vindt die jou helemaal begrijpt en je opvangt en je liefde geeft en je weer laat stralen? Dat wordt over het algemeen ook niet direct gewaardeerd. Het zou te vlug zijn, er is geen ruimte voor rouw zo. Ik vind dat als je wel al snel op iemand valt en verliefd wordt, dan mag je dat helemaal lekker zelf weten! Dat is prima, wellicht doet het je goed. Die meningen van anderen kunnen wel zeer doen, maar praat er dan samen met je nieuwe partner over en maak je samen sterk.

NOGMAALS: Wat jij doet wat goed voor je voelt is goed, want het is jouw manier!

Mijn conclusie is dus eigenlijk dat er geen vaste regels bestaan over hoe je een verlies goed verwerkt. Ik wil hier dan ook niet teveel mijn stempel op drukken.

Wat extra tips die zouden kunnen helpen:

• boeken lezen over een onderwerp dat bij jou verlies aansluit. De goede zoeksite hiervoor bestaat: boeken voor moeilijke momenten
• praten over je verlies in een anoniem en vertrouwelijk gesprek. Dit kan online via chat en is geheel GRATIS op de site: praten over verlies.
• door een wandeling te maken in de natuur met een wandelcoach in de regio Eindhoven. Corrie Reijngoud begeleidt het ‘Natuurlijk verlies verwerken‘; ervaar de kracht van delen in de natuur.

Eenmaal een lotgenoot gevonden is het gemakkelijker om samen te mogen delen. Pas als er mensen zijn die ‘bij de club van nabestaanden’ horen, ontvang je sneller begrip.

Veel mensen vinden het moeilijk om met verdriet om te gaan. We horen nu eenmaal liever leuke dingen.

Maar ontweken worden door onze omgeving is echt niet prettig. Mensen die wegkijken om geen confrontatie aan te gaan met je, dat is pas lastig. Je wil graag erkent worden, je vind oogcontact misschien al genoeg. Lastig hoor, maar als je dit kunt aangeven dan zal het gemakkelijker voor je worden. Het is fijner dat iemand tegen je zegt: “Ik weet niet wat ik moet zeggen.”, dan dat mensen van je wegdraaien en geen contact met je zoeken. Ze zijn tenminste eerlijk en bieden toch een opening voor jou.

Ik was vorige week (23 jan. 2013) bij een lezing van Lowie van Gorp, de vader van Kanjer Guusje. Er werd op een gegeven moment gesproken over hoe je kunt omgaan met wat mensen wel of niet zeggen. En welke antwoorden je kunt geven om mensen tot een nieuw inzicht te laten komen. Want een opmerking als; “Gelukkig heb je de andere kinderen nog.”, is natuurlijk geen juiste. Die mag omgedraaid naar: -“Ik ben de vader van 6 kinderen, enkel ik heb de zorg voor vijf van hen.”, aldus Lowie. Mocht je deze lezing ook willen bezoeken, dan kan ik het je van harte aanbevelen (klik op de link hierboven voor de agenda). Lowie vertelt bevlogen over zijn ervaringen en het verlies binnen zijn gezin.

Wil je een van jouw ervaringen delen?

Heb je een tip over rouw/verlies die je wilt delen?

Voel je een reactie opkomen over dit blog?

Deel het graag in het reactie veld hieronder. Ik stel het zeer op prijs!